Υπερ Γιουνκερ συνηγορία

Στο πλευρό του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, που επικρίνεται για τον ρόλο του στην ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση πολυεθνικών εταιρειών στο Λουξεμβούργο τάχθηκε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών ο κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. «Η πρακτική είναι δυσάρεστη, αλλά η εκτόξευση προσωπικών κατηγοριών…Δεν υπήρξε παραβίαση νόμων. Το ίδιο πράγμα συνέβαινε και σε άλλες χώρες», δήλωσε, μεταξύ άλλων, ο κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. 

Οι εφημερίδες.

Την ώρα που ολόκληρος Γερμανός υπουργός Οικονομικών δεν έχει καμία δυσκολία –το αντίθετο μάλιστα- να εκφράσει δημόσια την αμέριστη συμπαράστασή του στον δοκιμαζόμενο νέο πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος, σημειωτέον, χρημάτισε πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου επί μία εικοσαετία και υπουργός Οικονομικών για τα 14 από τα χρόνια αυτά, εμείς αυτό που μπορούμε πούμε συνοψίζεται στο εξής: Ο ίδιος ο κ. Γιούνκερ  δικαιούται να αισθάνεται πλήρως δικαιωμένος και να επιστρέψει τις σαθρές κατηγορίες στα μούτρα αυτών που, με τόση ελαφρότητα, τις εκτοξεύουν εναντίον ενός αθώου ανθρώπου, οι δε υπόλοιποι Ευρωπαίοι, που στήριξαν τις ελπίδες τους στην επιλογή του, μπορούν, με τη σειρά τους, να αισθάνονται ήσυχοι και συγχρόνως περήφανοι για τον πρόεδρό τους.

Έτσι, λοιπόν, ο κ. Γιούνκερ δεν έχει παρά να αγνοήσει παντελώς τους θορυβοποιούς και τον κουρνιαχτό που σηκώνουν και, απερίσπαστος πια, να επιδοθεί στο δύσκολο έργο που του ανατέθηκε, με άμεση προτεραιότητα την εισαγωγή της τόσο αναγκαίας ευρωπαϊκής νομοθεσίας για ενιαία φορολογική βάση των επιχειρήσεων. Και φυσικά την πάταξη της επάρατης φοροδιαφυγής που διαβρώνει τα θεμέλια των κοινωνιών.

Αλήθεια, τι πειράζει και σε τι ευθύνεται προσωπικά ο κ. Γιούνκερ για το γεγονός ότι, όπως αποκαλύφθηκε, το Λουξεμβούργο, του οποίου διετέλεσε πρωθυπουργός, είχε υπογράψει συμφωνίες με 340 εταιρείες, επιτρέποντάς τους να αποφύγουν την φορολόγηση; Μπορεί κανείς, άραγε, από τους δεινούς κατηγόρους του να βεβαιώσει, με στοιχεία πάντως και όχι με υπόνοιες και αυθαίρετες εικασίες, ότι συμφώνησε και έθεσε σε κάποιο έγγραφο την ιδιόχειρη υπογραφή του, για να μη φορολογηθούν όλοι αυτοί; Ή μήπως δεν είναι κοινό μυστικό ότι παρόμοιες πρακτικές δεν έχει να επιδείξει μόνο το Λουξεμβούργο, όπως πολύ εύστοχα επισημαίνει και ο εμπειρότατος κ. Σόιμπλε; Και για να το διατυπώσουμε με άλλες λέξεις, ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω για να θυμηθούμε την ευαγγελική ρήση.

Μα, θα αντιτείνει κάποιος, ο κ. Γιούνκερ ήταν κοτζάμ πρωθυπουργός της (μικρής το δέμας) χώρας που ως εκ θαύματος μετατράπηκε για μερικούς εκλεκτούς σε φορολογικό παράδεισο. Και τι μ’ αυτό; Είναι, τάχα ανάγκη να επαναλάβουμε το τετριμμένο ότι είναι μακρά παράδοση (το ομολόγησε, σε καιρούς, λιγότερο βεβαρημένους και ύποπτους από τους σημερινούς, και ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου), στις περισσότερες περιπτώσεις, ο ρόλος και τα καθήκοντα των πρωθυπουργών εξαντλούνται στο να προεδρεύουν απλώς και φυσικά να εισπράττουν θερμά χειροκροτήματα των υπηκόων και υποτακτικών τους; Ότι οι άλλοι, οι υφιστάμενοι – συνεργάτες τους, βαρύνονται πάντα με την ευθύνη των όποιων πεπραγμένων. Μερικές φορές δε, κάποιοι άτυχοι εξ αυτών πληρώνουν και τη νύφη. Είναι τα λεγόμενα εξιλαστήρια θύματα. Χρονολογούνται δε πό την (μυθική) εποχή της Ιφιγένειας.

Ο κ. Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, εν τούτοις, είχε το –σπάνιο, στις μέρες μας τουλάχιστον- θάρρος και την ευθιξία να αναλάβει, ως εκ περισσού, ας μου επιτραπεί να επιμείνω, την πολιτική ευθύνη, οπότε το όλο ζήτημα πρέπει να θεωρείται λήξαν. Αν κάποιοι, πάντως, εξακολουθούν να επενδύουν ή να προσβλέπουν και σε παραίτησή του από τη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, καθώς και σε άλλες τέτοιες υπερβολές που, σε κάθε περίπτωση, δυναμιτίζουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα που, όπως λέει κι ο ποιητής (Τάσος Λειβαδίτης) είναι «με αίμα χτισμένο κάθε πέτρα και καημός», είναι βαθιά νυχτωμένοι. Θα μείνουν, στο τέλος, με τους «ευσεβείς» πόθους τους.

ΝΙΚΟΣ ΕΠ. ΦΑΛΑΓΚΑΡΑΣ (nicfalag@yahoo.gr)

 15/11/2014

Υπερ Γιουνκερ συνηγορία