ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2014: Μια τυπική και αδιάφορη διαδικασία ή μια κρίσιμη ψήφος;

Του Μενέλαου Βλάχβεη

Βουλευτή Σερρών της ΝΔ

     Ανατρέχοντας στο «ευρωπαϊκό» παρελθόν, θα διαπιστώσουμε πως οι πρώτες ευρωεκλογές πραγματοποιήθηκαν το 1979. Δύο χρόνια αργότερα, το 1981, η Ελλάδα εντάσσεται στην τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) ως πλήρες μέλος, χάρη στις ενέργειες του «εθνάρχη» και Σερραίου στην καταγωγή Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Οι ευρωεκλογές διεξάγονται κάθε πέντε χρόνια και σε μεγάλο βαθμό, σύμφωνα με τις εθνικές νομοθεσίες και πρακτικές. Επί της διαδικασίας, υπάρχουν εκλογικές αρχές κοινές σε όλα τα κράτη μέλη που τίθενται από την ΕΕ και προβλέπουν ότι τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εκλέγονται με άμεση, καθολική, ελεύθερη και μυστική ψηφοφορία σύμφωνα με την αρχή της αναλογικής εκπροσώπησης. Ωστόσο, τα κράτη μέλη διατηρούν τη δυνατότητα να εφαρμόσουν εκλογικό σύστημα βάσει ψηφοδελτίων συνδυασμών ή ενιαίου ψηφοδελτίου με έκφραση προτιμήσεων.

Στην Ελλάδα ίσχυε ως τώρα το σύστημα με τις κομματικές λίστες των υποψήφιων ευρωβουλευτών, την ευθύνη για τη σύνταξη των οποίων είχε ο αρχηγός του κάθε κόμματος. Στις επερχόμενες εκλογές, για πρώτη φορά εφαρμόζεται το σύστημα της σταυροδοσίας. Οι έδρες κατανέμονται μεταξύ όλων των κομμάτων ή τον συνασπισμό κομμάτων ανάλογα με το συνολικό αριθμό των ψήφων που θα λάβουν στο σύνολο της επικράτειας. Ευρωβουλευτές εκλέγουν οι συνδυασμοί των οποίων τα ποσοστά θα ξεπεράσουν πανελλαδικά το 3% των εγκύρων ψήφων.

Κάποιες χώρες όπως η Ελλάδα και η Κύπρος θεωρούνται ως μία ενιαία εκλογική περιφέρεια, ενώ άλλα όπως η Γαλλία, το Βέλγιο και η Πολωνία έχουν πέραν της μίας. Αυτό εναπόκειται στα κράτη μέλη που μπορούν να ορίσουν ή να προβλέψουν άλλες εκλογικές υποδιαιρέσεις.

Ο αριθμός των εδρών της κάθε χώρας στο ευρωκοινοβούλιο καθορίζεται από τον πληθυσμό της, χωρίς όμως αυτό να είναι απόλυτο. Αν συνέβαινε αυτό, τότε το Λουξεμβούργο με το υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα στην Ευρώπη θα έπρεπε να εκπροσωπείται στο Ευρωκοινοβούλιο από μόλις μία έδρα. Έχει όμως έξι. Το Ευρωκοινοβούλιο έχει συνολικά 751 έδρες και οι νομοθετικές εξουσίες του για ένα ευρύ φάσμα τομέων πολιτικής, είναι ισότιμες με αυτές του Συμβουλίου Υπουργών του συνόλου των κρατών μελών.

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως οι ευρωεκλογές αποτελούν μια σημαντικότατη διαδικασία που σχετίζεται άμεσα με το μέλλον όχι μόνο της χώρας μας, αλλά και των υπολοίπων ευρωπαϊκών χωρών με τις οποίες μας ενώνουν κοινά συμφέροντα, στόχοι και επιδιώξεις. Δεν υπάρχει επίσης καμία αμφιβολία πως αυτές οι ευρωεκλογές θα είναι οι σημαντικότερες που έγιναν ποτέ στα 35 χρόνια της ύπαρξης της Ευρωβουλής.

Σύμφωνα με τις ως τώρα ενδείξεις, η «χαλαρή» συμμετοχή που συνηθίζεται στις ευρωεκλογές δεν θα επαναληφθεί. Το συνήθως αδιάφορο αποτέλεσμά τους θεωρείται πλέον εξαιρετικά κρίσιμο όχι μόνο για τη χώρα μας, αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη. Η οικονομική κρίση που εμφανίστηκε στη Γηραιά Ήπειρο εδώ και μερικά χρόνια, πλήττοντας κυρίως τις χώρες του νότου,  δημιούργησε ένα κίνημα διαμαρτυρίας κατά των Ευρωπαίων αρχηγών που αδυνατούσαν να την αντιμετωπίσουν άμεσα και αποτελεσματικά, αλλά, κυρίως χωρίς επώδυνα μέτρα για τους πολίτες.

Η παρατεταμένη ύφεση αποτέλεσε βούτυρο στο ψωμί των πάσης φύσεως λαϊκιστών που ξαφνικά άρχισαν να αναδύονται από την αφάνεια της πολιτικής ζωής και να διεκδικούν πρωταγωνιστικό ρόλο στα πολιτικά δρώμενα της χώρας, εκμεταλλευόμενοι τη δυσαρέσκεια των πολιτών. Ακροδεξιά-φασιστικά κόμματα που εμφανίστηκαν από το πουθενά, ανδρώθηκαν εν μία νυκτί και πλασάρονται πλέον ως οι μόνοι σωτήρες. Αυτό δεν αποτελεί ελληνικό, αλλά πανευρωπαϊκό φαινόμενο. Στη χώρα μας όμως το φαινόμενο αυτό αναπτύχθηκε ταχύτατα εξαιτίας του γεγονότος πως η οικονομική κρίση μας χτύπησε περισσότερο από κάθε άλλη χώρα της Ευρώπης. Αυτά τα κόμματα που δε διστάζουν ακόμα και να παραβιάζουν τη νομιμότητα, καλλιεργούν ένταση, δυναμιτίζουν το ήπιο πολιτικό κλίμα και υπονομεύουν τη δημοκρατία. Οι θαυμαστές φαντασμάτων και πρακτικών του παρελθόντος που προξένησαν τόσα δεινά στη χώρα μας, δεν δικαιούνται να παρουσιάζονται τώρα ως σωτήρες.

Οι επίδοξοι σωτήρες όμως δεν φέρουν μόνο ακροδεξιό μανδύα, αλλά και αριστερό, με ακροαριστερά «πιστεύω». Ποντάροντας στη συνέχιση της εξαθλίωσης των πολιτών προκειμένου να αποκομίσουν πολιτικό όφελος, είδαν τα ποσοστά τους από μονοψήφια και οριακή είσοδο στη Βουλή να μετατρέπονται σε διψήφια και να φλερτάρουν ενίοτε –δημοσκοπικά τουλάχιστον- με την πρωτιά. Παρουσίασαν στον λαό έναν άλλο δρόμο που αν προσπαθούσαν να τον διαβούν θα διαπίστωναν είτε πως δεν υπάρχει είτε πως οδηγεί σε γκρεμό. Διαφώνησαν ακόμη και μεταξύ τους για το «ταξίδι». Ευρώ ή δραχμή; Εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης ή εκτός; Κούρεμα των πενιχρών καταθέσεων των πολιτών για να σωθεί το κράτος και αναγκαστικός εσωτερικός δανεισμός ή συνέχιση στο δρόμο των μεταρρυθμίσεων; Και πολλά άλλα διλήμματα στα οποία ούτε οι ίδιοι γνωρίζουν τις απαντήσεις. Στο μέλλον μιας χώρας δεν πορεύεσαι με διαμαρτυρίες και οργή, αλλά με σχέδιο και σύνεση. Πορεύεσαι με γνώμονα το συμφέρον της χώρας και όχι το προσωπικό.

Προς απογοήτευση όλων αυτών των επίδοξων σωτήρων, η Ελλάδα φαίνεται πως αφήνει πίσω της τα δύσκολα και με αργά αλλά σταθερά βήματα μπαίνει πάλι στο δρόμο της ανάπτυξης. Δεν χρειαζόμαστε πλέον δανεικά για να πληρώνουμε παλιά δάνεια και εσωτερικές υποχρεώσεις του κράτους. Ανακόπηκε η εδώ και τέσσερα χρόνια ανοδική πορεία της ανεργίας. Μειώνονται τα ποσοστά της ύφεσης και σύντομα θα περάσουμε σε θετικά πρόσημα ανάπτυξης. Δεν αυξάνουμε τα εξωτερικά μας χρέη και το κράτος ξεκινά να πληρώνει τις υποχρεώσεις του προς τους ιδιώτες. Επανεκκινούν τα μεγάλα οδικά έργα και ο τουρισμός σημειώνει αύξηση-ρεκόρ. Όλοι «ψηφίζουν» Ελλάδα και μόνο η αριστερά και οι δορυφόροι της συνεχίζουν να «ψηφίζουν» αντίδραση, διαδηλώσεις, πορείες και άρνηση. Διότι αυτό «πουλούσαν» τόσα χρόνια, αυτό συνεχίζουν να «πουλούν» και τώρα κι ας πέρασε… η μόδα του!

Ευτυχώς για την πατρίδα μας, ο λαός αρχίζει να καταλαβαίνει πως όλοι αυτοί οι επίδοξοι σωτήρες που αναδείχθηκαν πολιτικά λόγω της οικονομικής κρίσης, πλέον δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Τους γυρίζει σιγά-σιγά την πλάτη αφήνοντάς τους μόνους στα μπαλκόνια να τάζουν αυξήσεις μισθών, προσλήψεις, διαγραφές χρεών και τελικά να διαφωνούν για το που θα βρουν τα χρήματα ακόμα και μεταξύ τους. Η τελευταία τους ευκαιρία για πολιτική σωτηρία είναι να προσδώσουν στις επερχόμενες ευρωεκλογές αξία δημοψηφίσματος. Προσπαθούν να τις ταυτίσουν με εθνικές εκλογές. Είναι η τελευταία τους ελπίδα, πριν κατρακυλήσουν δημοσκοπικά στα προ κρίσης μονοψήφια νούμερα.

Εγώ θα συμφωνήσω μαζί τους στην τεράστια σημασία των ευρωεκλογών. Θα πρέπει όμως να αντιληφθούμε πως οι ευρωεκλογές δεν είναι εθνικές εκλογές και πιθανό μη θετικό αποτέλεσμά για την κυβέρνηση δεν συνεπάγεται εθνικές εκλογές όπως προσπαθούν κάποιοι να μας πείσουν. Από την άλλη, μια –ίσως και δικαιολογημένη- ψήφος διαμαρτυρίας προς την κυβέρνηση και υπέρ των αντιμνημονιακών κομμάτων, συνεπάγεται σοβαρότατους κινδύνους για την πολιτική και οικονομική σταθερότητα της χώρας, σε μία περίοδο μάλιστα που οι οικονομικοί δείκτες βελτιώνονται συνεχώς.

Οι πολίτες θα πρέπει να αντιληφθούν ότι μια πρωτιά της αξιωματικής αντιπολίτευσης με σημαντική διαφορά, μπορεί να οδηγήσει σε κλίμα πολιτικής ρευστότητας και επικίνδυνης αστάθειας. Ας καταλάβουμε πως σε λίγες ημέρες μας προσφέρεται η ευκαιρία να εδραιωθούμε ως μια φυσιολογική δυτικοευρωπαϊκή δημοκρατία. Θα ήθελα να επισημάνω σε όλους αυτούς που υποστηρίζουν την έξοδο της Ελλάδας από διεθνείς, ενώσεις, ομοσπονδίες, συμμαχίες κ.ά. όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωζώνη, το Συμβούλιο της Ευρώπης, το ΝΑΤΟ, ο ΟΟΣΑ, ο ΟΗΕ κ.ά. , πως μια χώρα μόνη της είναι περισσότερο ευάλωτη σε κάθε είδους επιθέσεις (οικονομικές ή στρατιωτικές). Η ανάγκη για συμμαχίες είναι στις μέρες μας περισσότερο απαραίτητη από ποτέ, ιδίως για τη χώρα μας στη γειτονιά της οποίας υπάρχουν πολλοί θύλακες ταραχών και αποσταθεροποίησης (Συρία, Τουρκία, Αίγυπτος, Αραβική Άνοιξη, Ουκρανία, Σκόπια κ.ά.). Δεν αργεί η σπίθα να περάσει και το κατώφλι μας με απρόβλεπτες συνέπειες. Η Ελλάδα ως μέλος όλων αυτών των οργανισμών, θωρακίζει την οικονομία της και αυξάνει την αποτρεπτική της ικανότητα.

Η Αξιωματική αντιπολίτευση θέτει τα τελευταία χρόνια το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή». Σίγουρα ένα τέτοιο δίλημμα δεν απασχολεί χώρες με ισχυρές οικονομίες εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η χώρα μας όμως δεν έχει αυτήν την πολυτέλεια. Γι’ αυτό οι πολίτες στις ευρωεκλογές θα πρέπει να στηρίξουν την παραμονή της χώρας μας στην Ευρωζώνη! Να στηρίξουν την ευρωπαϊκή προοπτική! Να στηρίξουν μια δυνατή Ελλάδα! Να στηρίξουν την ανάπτυξη και όχι την οπισθοδρόμηση! Να στηρίξουν την αλήθεια και όχι το λαϊκισμό! Γιατί δεν αξίζει στην πατρίδα μας ούτε η τύχη των γειτόνων μας, αλλά ούτε και της Αργεντινής.

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2014: Μια τυπική και αδιάφορη διαδικασία ή μια κρίσιμη ψήφος;